९. एका पराङमुख मित्रास
९. एका पराङमुख मित्रास
(आर्या गीति)
हा मित्र मित्रश्रेष्ठा ! प्रेमभरें करित हें तुला नमन
निन्दु नको, अर्पाया कधिं ढळलों सख्य हें तुला नमन ॥१ ॥
विसरूनि कृतापराधा निन्दुनि सभ्यास, माळवुनी रसना
यश काय जोडिले त्वां सुधिमत वच वद, असत्य नीरसना ॥ २ ॥
मित्रद्रोह न केला आम्हि, वदा सत्य हें, तुवा केला
गेलासि स्पर्धेने धरूनि महत्व हेतु वा केला ॥३ ॥
अुपदेश मज न करणें आपणाची मित्रधर्म सांभाळा
वर्तन अुपदेशाला दे शोभा, तिलक तो जसा भाला ॥ ४ ॥
टपलास मित्रदोषा लक्षाया तूं जई सदा वकसा
ह्या बोधाचा ताई तव हृदयावर राहिला न दाब कसां ॥५ ॥
सकलां प्रिय, अप्रिय तुज तुजविण जन सर्व सख्य मशिं करितो
कीं सकल मोददायी कानिजनांना असह्य शशिकर तो ॥ ६ ॥
जरि वरि न दाविं तरि मन अंतरिं आत्मा खराच लकलकतो
कपटाभिमानविलगलित वागावे, धर्म हा सकळ कळतो ॥ ७ ॥
अपराध तुझे असती तैसा मीं ही असेन अपराधी
अन्योन तयां विसरू त्वद्विजयीं मम असे न अपराधी ॥ ८ ॥
सुज्ञचि अससी तूंते म्यां मूढें काय बोध शिकवावा
हंगाम सुखाचा सद्गर्तनजल शिंपडोनि पिकवावा ॥ ९ ॥
