मदे मत्सरे सांडिली स्वार्थबुध्दी ।
प्रपंचीक नाही जयाते उपाधी ॥
सदा बोलणे नम्र वाचा सुवाचा ।
जगी धन्य तो दास सर्वोत्तमाचा ॥५१॥
क्रमी वेळ जो तत्वचिंतानुवादे ।
न लिंपे कदा दंभवादे विवादे ॥
करी सूखसंवाद जो ऊगमाचा ।
जगी धन्य तो दास सर्वोत्तमाचा ॥५२॥
सदा आर्जवी प्रीय जो सर्वलोकी ।
सदासर्वदा सत्यवादी विवेकी ॥
न बोले कदा मिथ्य वाचा त्रिवाचा ।
जगी धन्य तो दास सर्वोत्तमाचा ॥५३॥
सदा सेवि आरण्य तारुण्यकाळी ।
मिळेना कदा कल्पनेचेनि मेळी ॥
चळेना मनी निश्चयो दृढ ज्याचा ।
जगी धन्य तो दास सर्वोत्तमाचा ॥५४॥
नसे मानसी नष्ट आशा दुराशा ।
वसे अंतरी प्रेमपाशा पिपाशा ॥
ऋणी देव हा भक्तीभावें जयाचा ।
जगीं धन्य तो दास सर्वोत्तमाचा ॥५५॥
दिनाचा दयाळू मनाचा मवाळू ।
स्नेहाळू कृपाळू जनी दासपाळू ॥
तया अंतरी क्रोध संताप कैंचा ।
जगी धन्य तो दास सर्वोत्तमाचा ॥५६॥
जगी होइजे धन्य या रामनामे ।
क्रिया भक्ती उपासना नित्यनेमे ॥
उदासीनता तत्वता सार आहे ।
सदा सर्वदा मोकळी वृत्ति राहे ॥५७॥
नको वासना वीषयी वृत्तिरूपे ।
पदार्थी जडे कामना पूर्वपापे ॥
सदा राम निष्काम चिंतीत जावा ।
मना कल्पनालेश तोही नसावा ॥५८॥
मना कल्पना कल्पिता कल्पकोटी ।
नव्हे रे नव्हे सर्वथा रामभेटी ॥
मनी कामना राम नाही जयाला ।
अती आदरे प्रीति नाही जयाला ॥५९॥
मना राम कल्पतरू कामधेनू ।
निधी सार चिंतामणी काय वानू ॥
जयाचेनि योगे घडे सर्व सत्ता ।
तया साम्यता कायसी कोण